Musikalki, zer espero dezakegu 2017an Euskal Herrian?

2017a hemen dugu, eta honek ekarriko duen musikaren zain gaude. Zer da gogo biziz espero duguna?

Norbanako bakoitzak bere zaletasunak izango ditu, beraz agian “zure” taldeak ez dira hemen agertuko. Hala ere, 2017rako espero ditzakegun zenbaiten zerrenda dakarkigu hemen. Zuk bestelakoak espero badituzu, egin zurea… eta jakinarazi iezaguzu! 😉

1. Talde berriak

Talde berri esanguratsuenen artean, gogo gehien sortzen dituena eta aurten espero dezakeguna Dekot taldearen lehen lan luzea izan daiteke esanguratsuena. Aurkezpen EP bat eta gero (lehen maketa esaten zitzaion hori), langa oso goian jarri dute eta ikusmin nahikotxo sortu dute. Ikusiko dugu… espero. 

Mugimendu berriak finkatzen joatea ere espero dut. Empty files taldearen kasua jarriko dut adibide gisa: gutxika eta etengabean, beraien musika “ezberdina” hedatuz joatea eta leku berrietara heltzea espero dezakegu. Agian, gainera, “disko” berria izango dute aurten. Beste hainbat talde txiki ere bueltan eta euren bidea zabaltzen jarraitzea espero dugu, hala nola Haxotz edota Estankona; agian ez dira horren berriak jadanik, baina argi dago ibilbide luzea izan dezaketela aurretik.

Gauza bera esan dezakegu Altxatu talde gazteari buruz: disko berria laster izan beharko lukete, eta horrek esango digu nora heldu daitekeen talde hau…

2. EHko talde “handiak”

Gure “big guns”-ei buruz hitz egin behar baita, sarri berriak bereganatzen dituzten horiei buruz. Ez dira hobeak ez txarragoak, baina nolabaiteko status batera heldu dira jada.

Eta hala ere, mugimendu gutxi aurreikusi daiteke arlo honetan hasi berria den urtean…

Ez dago oso argi Berri Txarrakek aurten lan berria argitaratuko ote duen ala ez. Antza, duela urtebete zalantza izan zuten: disko berria prestatu ala jotzen jarraitu? Bigarrena aukeratu eta gero, aurten ere albo-proiektuetan aurrera egingo dutela dirudi. Agian zerbait prestatzen hasiko dira, baina ez dirudi aurten lan luze berri bat ekarriko dutenik. Nahiz eta ezin ziur esan… Ez dirudi ezta EPen moda horretara lotu daitekeen taldea izan daitekeenik

Belakorengandik zerbait espero dezakegu ostera. EP ala disko osoa, ez dago oso argi. Baina Hamen bira amaitu eta gero (nahiz eta, gaur egun, bira kontzeptua ez dagoen oso argi; jotzen jarraituko dute, behintzat), beraien hurrengo urratsak zeintzuk izango diren ez dago erabakita. Ziurrenik, besterik ezean, kanta berriak prestatzen hasiko direla laster; argitaratu ala ez, beste kontu bat da… Berri Txarrakekin gertatu bezala, posible da baita 2017 goizegi izatea.

Sutagar beraien bira ezberdin horretan murgilduta jarraituko dute (baietz zuzeneko diskoa atera?). Ezin disko berririk espero azkena argitaratu berri duten horietatik: Zea Maysek atera berri du, gauza bera Gatibuk eta Willis Drummond-ek, Sorkun eta Anari antzerako, ez da horren urrunekoa Niña Coyote eta Chico Tornadorenak ezta, ez edo Kaotiko moduko beste asko…

Ziur ordea Esne Beltza / Xabi Solanok zerbait aterako dutela, kolaborazio edota kanta solteren bat bada ere. Antzerako zerbait Ferminen kasuan. Akaso Hesian lan berri batean lanean hasiko dira, baina ez dago oso argi aurten kaleratuko ote duten.

Edonola ere, goiz da: gogoratu Euskal Herrian Durangoko Azoka gerturatzen denean agertzen direla lan gehienak

3. Talde bereziak

Erdibidekoak sartuko ditugu hemen: jadanik berriak ezin kontsidera daitezkeen horiek, baina handiak edota guztiz kontsolidatuta ez daudenak. Bai, oso sailkapen arraroa da hau…

Oso disko berezia jaso beharko genuke aurten: Ekizaren zuzenekoa. Grabatuta du jada, hortaz azken ukituak ematen arituko da. Bere lehen diskoak denborarekin izugarri irabazten duen horietarikoa izanik, eta bere zuzenekoak duen xarma berezi horren argitan, gogo biziz espero dugun diskoa da hau.

Honengandik gertu ibiliko da Joseba B. Lenoir. Musikari ipurterreak zerbait sortzearen alde apostu egingo genuke, bai bakarka zein beste talderen bati lotuta. Ikusiko. Akaso horrenbeste taldeen itzulerak Sexty Sexersekoak animatuko ditu…

Pertsonalki, Viva Bazooka bikotearen disko/EP berri bat ere espero dezaket, baina horren talde bitxia izanik, auskalo…

Badira beste zenbait talde beraien lekua bilatzen jarraituko dutenak, eta ziurrenik zerbait berria eskainiko dutenak aurten. Rural Zombies edota Libe modukoen kasua da. Espero lehen aipaturiko Estankonak ere kategoria honetara ematea saltoa laster, akaso bakarlariek azkenaldian jasotzen ari diren arreta guztia profitatuz. Haien esperoan!!

4. Zuzenekoak

Jaialdiei dagokionean, bat nabarmendu behar besteen gainetik: Hatortxu Rock-ek 20 urte betetzen ditu… eta oso formatu bitxia dakar aurten. Talde handi asko, ezusteko nahikotxo, eta oso data polita izatearen itxura hartzen. Handien artean, badirudi LastTour-en bi ikonoek behera egin dutela zertxobait, bai BBKlive zein ARF-k bestetan baino kartel pobreagoa eskainiz; diru kontuak, nonbait. Ikusi behar bitartean ea Donostiako Kultur Kutxak bere goranzko bideari eusten dion.

Guk, bitartean, gureei eutsiko diegu: ezin galdu 40 Minutu Rock edota EHZuzenean, Euskal Herriko jaialdi handia!

Eta ezin ahaztu, “bitxien” artean, Bidehuts-ek 10 urte betetzen dituela. Ziur ospakisuna ere bitxia izango dela. Zorionak, talde!

Atzerriko taldeei dagokionean, badirudi Guns’n’Roses-en Bilboko kontzertuak emango duela zeresana: musikalki ez bada ere, sarreren prezioarengatik gutxienez! Hala ere, zenbait talde jadanik gurean izan ditugu, hala nola Sum 41 (sekulako show bat eskainiz), edota laster helduko dira, Me First and the Gimmie Gimmies kasu.

Eta bertoko taldeei dagokionean, talde anitz ditugu biratzen une hauetan, beraz aprobetxatu! Kokein, Willis Drummond, Kaotiko, Huntza, Enkore… Aukera eder asko!

5. Joera

Talde puntualetan erreparatu gabe, aurtengoan bi joera nagusi antzeman daitezkeela dirudi:

Argi dago revival moduko bat biziko dugula aurten. Pi.L.t, Kerobia ala Ekon moduko taldeak bueltan izango ditugu, eta ziurrenik ez dira azkenak izango: Piperrak-en hondarretatik ere talde berria dugu, esaterako. Zentzua du mugimendu honek: nolabait, iragan garaiak egunekoak baino hobeak direlaren sentsazioa izatea laket dugu batetik; bestetik, musika kontuetan dirua gastatzeko moduan gaudenok gero eta adintsuagoak gara, eta sarri beste garai batzuetako taldeetara egiten dugu… Ez dirudi ordea mugimendu hau diskoetan bihurtuko denik, zuzenekoetara mugatuko direla ematen du. (Bide batez, badakigu zenbait talde ia urtero “itzultzen” direla, Potato kasu: hauek ezin hemen sartu.)

Bestalde, zenbait hype fenomeno ere agertzen hasi dira gurean. Agerikoena, nire ustetan, Izarorena da: bere diskoa ez duen, entzun ez duen eta, zenbait kasutan, bere zuzeneko bakar bat ikusi ez duen zenbait pertsonari entzun diot “oso ona” dela esaten. Eta ez dut nik esango ona ez denik, ezta gutxiago ere, baina gurean ere gutxika bada ere hype fenomenoak agertzearen adierazgarri bat iruditzen zait. Gehiago izango ditugu aurten, ziur naiz. Hau ez da ona ez txarra: musika hedatzen den bitartean eta ateak zabaltzen dituen heinean, primeran!

Ziur ehundaka disko berri jasoko ditugula aurten Euskal Herritik, zenbait formatu fisikoan, eta baita soilik digitalean geratuko direnak, bai edo binilora arte helduko direnak ere. Ongi etorriak izango dira denak, eta gogo handiz esperoko ditugu! Eutsi!!

EH Zuzenean 2015: 20 urte eta gero… Euskal Herriko festibalik onena?

20 urte eta gero… nire lehen aldia. Aurten lehen aldiz gerturatu naiz EH Zuzenean festibalera. Orain arte halakorik egin gabe nengoen, eta egia esan ez dakit zergatik. Bertan ikusitakoak eta gero, akats handia iruditu zait.

Gauza polit anitz dira Lekornen ikusitako horien artean, baina guztien artetik honekin geratuko naiz: festibal honek benetako festibalen osagai guztiak ditu. Festibal onenen osagaiak.

1. Hiri handietatik urrun dagoen leku polit batean kokatuta dago. Mundua ahaztu dezakezu han barruan (nahi izanez gero, noski).
2. Kanpin lekua kontzertuetatik gertu dago, eta guztia bateratuta egotearen itxura ematen du.
3. Festibal giroa dago: musika berria entzun, musika ezagunaz gozatu, ondo pasatzeko asmotan dabilen jendez betea dago. Zenbait mozorro ikusteko aukera eta guzti!
4. Talde aukeraketa orekatua, eta une orotarako taldeak: dantza egitekoak, burua astintzekoak, larre batean etzanda lasai ikustekoak…
5. Su artifizialak dituzte! J

Beste arrazoi anitz ere baziren, baina tira, uste dut kontzeptua argi geratu dela. Ados, agian ez dituzte hiruzpalau talde jotzen aldi berean festibal handiek egiten duten moduan… baina diru kontuak baino ez dira horiek. Apika aktibitateren bat gehiago izateak ez zion kalterik egingo ezta, baina eskaintza ona denean halakoak ez dituzu horrenbeste falta botatzen.

Eta, festibal handiak ez bezala, garbi xamarra da… eta ez da horren garestia.

Larunbata: izen handiak, izen txikiak

Larunbatean gerturatu ginen bertara. Musika eremura egin orduko Electro Deluxe taldea ari zen jadanik jotzen (benetako festibaletan ez da beharrezkoa musika eremura joatea festibalean zaudela sentitzeko), eta benetan asmatu zutela esan behar. Bai taldekoek zein berau kontratatu zutenek. Giroa pizteaz gain, musika ona eskaini zuten, eta inor gutxik ekidin zion dantza egiteko dei hari. Madness modukoak ekarri zizkidaten burura, haien musikak beste ildo batetik egin arren (oso ezberdina ez bada ere), edota Caro Emerald lehen aldiz entzun genuenekoa. Funk eta jazz nahasketa bitxi honek sekulako soinua agertu zuen. Jarraitzaile ugari zituen taldeak bertan, baina ezagutu berri zituztenak ere asko ziren. Denek batera oso giro alai batean pasa zuten kontzertua. Eguzkia zeruan eta berorik gogorrena pasata, egun hartako unerik onenetarikoak ekarri zituzten.

Skakeitan taldearen txanda ondoren, eszenatoki “estalian”. Mutil hauei agian hainbat gauza leporatu ahalko zaizkie, baina ez gogo falta edota euren soinuetan sinisten ez dutenik. Aurrekoa bezala talde jendetsua da hau ere, eta aurrekoak bezala baita jendaurrean ondo moldatzen den abeslaria dute. Baina bi taldeak ondoen bateratzen dituen ezaugarria talde izaera da: denek hartzen dute parte, denek dute euren momentua, eta batez ere denek ondo pasatzen dutela dirudi. Eta hori nabaritzen da. Zuzenekoan beraien ska apustuak punk ukituren bat hartzen du, eta taldekideen intentsitateak hori areagotu baino ez du egiten. Ez dut uste kontzertura gerturatu zen inork ondo pasa ez zuela esango zuenik (eta ez ziren gutxi izan gerturatu zirenak, ez!) Musikalki, oraindik bide luzea dutela uste dut, batez ere soinu propio bat garatzeari dagokionean. Baina argi dago eroso eta gustura daudela eszenatokiaren gainean, eta momentuz horrekin nahiko dute: ez da gutxi! EHko ska eszena zabal eta oparoaren jarraitzaileen artean sartuko ditugu, eta jarraitu beharreko taldeetariko bat.

Eguneko saio nagusia Berri Txarrak zen, noski. Hilabete zeramaten kontzerturik eskaini gabe, eta haien DDPB biran kontzertu ugari eman eta gero, haien eboluzioa zelakoa izan den ikusteko ordua zen. Agian festibal bat ez da lekurik aproposena horretarako, baina txarrena ezta.

Oraingoan, noski, ez zuten azken diskoa osotasunean jo; abesti berriak eta zaharrak tartekatu zituzten. Etsiak zabaldu zuen gaua, baina laster genuen Iparra galdu Hegora joan belarrietan. Hitz eskas eta musika askoko gau horietarikoa izan zuen taldeak: lehen 5 kantak atsedenik gabe aurkeztu zituzten. Zenbait joera errepikatu ziren (Orekan bertsiorik ez sartzea kasu) eta berritasun kuriosoren bat agertu zen (Folklore eta gero Gure Dekadentziaren Onena ez entzutea arraro gertatu zitzaidan!). Hori bai, amaiera sekulakoa izan zen: Oihu eta gero Denak ez du balio etorri zen. Ordurako suziriak agertu ziren jendartean; segurtasunaren arduradunak berauek dantzan eta abesten ari ziren. Eta segidan Lemak, Aingurak eta DDPB. Ikaragarria.

Arazo nagusia laburtasunean egon zen: konturatu orduko kontzertua amaitu zen. Enkoreentzako tarterik ez zen egon ezta. Bai, gehiago jasotzeko irrikan geunden gehienok. Tira, beste batean izan beharko. Talde honi, 20 urtetako historia gainean izanik, jadanik horrelako saio laburrak txiki geratzen zaizkio.

Bide batez, oraingoan ere ez ziren aspaldiko UPN buru-behera idatzitako hitz haiek agertu; trukean, Gorkaren gitarraren atzealdeak OXI argi bat agertu zuen.

Su artifizialek festibala guztiz geldiarazi eta gero, Joseba Lenoir Gangaren txanda heldu zen. Boskote moduan osatu zirenetik haiek nekusan lehen aldia zen.

Eta ez zen izan nik espero nuena.

Lenoirren musika ezagututa, eta aurrekotan Felixekin batera duo moduan egiten zutena ezagututa (blues-etik gertuago ziren beste ezer baino), doinu lasaiak espero nituen. Josebaren azken diskoa ere ildo beretik doa. Eta osagai berrietariko bi Napoka Iria taldeko partaideak direla jakinik, ba arrazoi gehiago horretarako. Baina ez.

Soinu pisutsuak, elektrikoak, oso beteak eskaini zituen taldeak. Felixen lana Willis Drummond-ekin egiten duenetik gertuago zirudien beste ezerengandik baino, eta Xan (Willis Drummond-en dabilen beste taldekidea) ere gustura zebilen bertsio ozen horietan. Erraietatik erran, agian Josebaren kanturik borobilenetarikoa, bestelako kantu bat zirudien distortsioaren maindirearen azpian.

Kontzertu hau ere azkar igaro zen, oso. Gustatuko litzaidake talde hau beste giro batean ikustea: argi dago hartutako soinua halako festibal batean oso egokia zela, baina nahiko nuke jakin ea areto txiki eta “lasaietan” jotzen dutenetan estilo hau mantentzen duten. Aukerak egongo dira horretarako, espero.

Anestesia zen hurrengo taldea, baina zerbait oker joan zen nonbait eta haien saioa zertxobait atzeratu zen. Egun luze baten ostean, etxera joateko ordua genuen. Patata batzuk jatekoa baita. Bide luzea oraindik aurretik. Datorren urtean gehiago, eta hobeto. Zinez, EHZ.

Xelebrekeri moduan, Joseba Lenoir Gangen kontzertua alboan Berri Txarrak taldeko Gorka eta Galder genituela ikusi genuela aipatu behar. Hau da Euskal Herriak eskaintzen dituen gauza polit horietariko bat. Gozatu ditzagun!

PD merkateknia apurtxo bat ere ez legoke txarto egongo!